Home  |  Królik  |  Papuga  |  Kanarek  |  Owczarek  |  Redakcja  |  Klub  |  Kontakt       królik - lapin Królik - kaninchen Królik - Rabbit

  • Home
  • Królik
  • Papuga
  • Kanarek
  • Gryzonie
  • Działka
  • Co nowego
  • Galeria  I
  • Galeria  II
  • Galeria  III
  • Mapa strony
  • Forum Trunia
  • Serwis Trunia
  • Zrób stronę
  • Przyjaciele
  • Literatura
  • Webcam
  • Zapytania
  • Redakcja
  • Lekarze
  • Ustawy
  • Banery
  • Humor
  • Ebook
  • Quiz
  • Linki
  • E-mail

  • Owczarek
  • Literatura - psy
  • Galeria Misia
  • Choroby
  • Filmik nr. 1
  • Filmik nr. 2
  • Pogotowie
  • Homeopatia
  • Zły właściciel
  • Rasy psów
  • Opis
  • Pies obronny
  • Pies użytkowy
  • Pies stróżujący
  • Zabawa z psem
  • Nowy lokator
  • Szczeniak
  • Żywienie
  • Wychowanie
  • Behawiory
  • Pielęgnacja
  • Ciekawe strony
  •    

                                                            Rozwój szczeniaka

    Badania dowodzą jak istotne w procesie socjalizacji są pierwsze tygodnie życia szczenięcia. Niewielkie na pozór błędy popełnione przez hodowcę mogą uniemożliwić psu rozwinięcie w pełni zdolności psychicznych. Od momentu urodzenia do 14 dnia życia szczenię ogranicza się jedynie do potrzeb fizjologicznych, w których pomaga mu matka.Wszystko, co mu w tym okresie jest potrzebne, to sen, ciepło, matczyna opieka i jej mleko. Jest to faza wegetatywna. Około 14 dnia życia otwierają się oczy. Pod koniec tego okresu wykształca się kontrola oddawania moczu i kału. Od 21 dnia życia do ukończenia 6–7 tygodnia szczeniak posługuje się już wzrokiem i słuchem, pojawia się aktywność ruchowa.

    Zaczyna on manifestować dobre samopoczucie, identyfikuje znane mu osoby, bawi się z rodzeństwem, poznaje otaczający go świat. Ważne jest, aby w tym czasie przebywał w towarzystwie ludzi, ponieważ będzie to później procentowało jego otwartym stosunkiem do nich. Okres ten to czas wpajania skojarzeń. Dojrzewanie psychiczne jest zjawiskiem będącym częścią rozwoju zwierzęcia począwszy od stadium zapłodnionego jaja. Nabyte drogą prób i błędów doświadczenia życiowe wpływają dodatnio na dojrzewanie psychiczne każdego osobnika. Rozwój osobowości zwierzęcia zależy od jego doświadczeń z otoczeniem (z rodziną, braćmi, etc.). Rozwój szczenięcia możemy podzielić na kilka faz. Pierwsza faza (wczesnoszczenięca) trwa od narodzin do szóstego miesiąca życia. Pierwsze cztery tygodnie życia to tzw. stadium ssania. Przez pierwsze dwa tygodnie szczenię tylko śpi i ssie (okres neonatalny). Podczas trzeciego tygodnia (okres przejściowy) kończą swój rozwój narządy zmysłów i szczenię zaczyna reagować na bodźce zewnętrzne.

    Okres socjalizacji trwa do dwunastego tygodnia życia. Okres pomiędzy 7 tygodniem a 5 miesiącem życia, to czas intensywnego rozwoju i wielkich odkryć. Stopniowo opanowuje systemy porozumiewania się, następuje hierarchizacja przy jedzeniu. Ważne jest, aby do siódmego tygodnia życia pies przebywał razem z matką, a jeżeli to możliwe – z innymi psami. Uczy się wtedy życia w stadzie i prawidłowych zachowań w psiej społeczności. Jeśli szczenięta za wcześnie zostaną odseparowane od siebie, to jako dorosłe psy mogą mieć problemy z właściwym zachowaniem wobec współplemieńców. Trudno osiągalne jest (jeżeli nie niemożliwe) nawiązanie przez człowieka kontaktu ze szczenięciem po siódmym tygodniu życia, jeśli to szczenię nie obcowało wcześniej z ludźmi. Jeśli szczeniak pozna węchowo tylko jednego człowieka, to wobec innych ludzi będzie nieufny i bojaźliwy.

    W tym okresie istotną rolę odgrywa zabawa szczeniąt; skradanie się, gonitwa, potrząsanie szmatą trzymaną między zębami. Zabawy te połączone są z warczeniem, szczekaniem i skomleniem, co z kolei pomaga grupie zachowywać się jako zorganizowana całość. Szczenię, przebywając w grupie, uczy się walki i podporządkowania, a w końcu znajduje odpowiadające mu miejsce w hierarchii. Najwłaściwszą porą do opuszczenia rodzinnego gniazda jest siódmy tydzień życia. Szczenię zabrane w tym czasie z kojca najszybciej i najtrwalej przywiązuje się do właściciela. Następny więc czas to okres, w którym szczeniak trafia do nowego domu, gdzie dorasta i gdzie kształtuje się jego psychika. Z towarzyszącym mu właścicielem i pod jego baczną opieką poznaje młody wilczek nowe zapachy, nie znane mu wcześniej sytuacje i zwyczaje, nowych ludzi oraz nowe przedmioty. Należy unikać wtedy spotkań z nieprzyjaznymi psami, gdyż może to niekorzystnie wpłynąć na naszego wychowanka, który dokładnie zapamięta od kogo i w jaki sposób „dostał nauczkę”.

    Jego stosunek do psów może być później agresywny. Nie jest to czas dobry na tresurę gdyż dopiero teraz zaczyna się rozwijać jego system nerwowy. Naukę podstawowych czynności prowadzimy jedynie w formie zabawy. Okres socjalnej adaptacji przypada na czas między 5 a 12 miesiącem życia. Szczeniak wypracowuje sobie odpowiednią pozycję, uczy się konkretnych zachowań, dojrzewa płciowo. Nabywa wiary we własne siły i próbuje przejąć panowanie nad swoją sforą, czyli nad rodziną, w której żyje. Szczególnie widać to w zabawie, kiedy podgryza i podskubuje swojego właściciela, próbując udowodnić, że jest silniejszy. Należy takie chęci gasić w zarodku i nie jest to specjalnie trudne, gdyż jeszcze wtedy znajduje się w fazie dojrzewania systemu nerwowego. Łatwo jest wówczas narzucić swoje przewodnictwo.

    Od urodzenia do wieku dojrzałości opis rozwoju psa