Bąblowica - Choroba wywołana jest inwazją larw tasiemców, które rozwijają się w postaci pęcherza (bąblowca) i zawierają liczne skoleksy. Występowanie. Kosmopolityczne. W Polsce notowana rzadko. Etiologia. Chorobę wywołują larwy tasiemców: Coenwus serialis - larwa tasiemca Multiceps serialis, Coenwus cerebralis - Multiceps multiceps i Echinococcus unilocularis - Echinococcus granulosus. Multiceps serialis (Gervais, 1847) stwierdzony w Polsce u wilków (żywicielem ostatecznym może być także pies, lis i inne zwierzęta mięsożerne, wyjątkowo człowiek). Pasożytuje w jelicie cienkim.

Multiceps multiceps (Leske, 1780) w Polsce rzadko notowany u psa. Umiejscawia się także w jelicie cienkim. Echinococcus granulosus (Batsch, 1786) - ekstensywność inwazji W naszym kraju wynosi 1,5-13,9%. Źródła zarażenia i patogeneza. Zwierzęta mięsożerne wydalają z kałem człony tasiemca wypełnione jajami, którymi zaraża się królik zjadając zanieczyszczoną nimi zielonkę i siano. W żołądku uwalniają się onkosfery, które aktywnie wnikają do naczyń krwionośnych i wraz z krwią dostają się do serca (do dużego krwiobiegu), skąd roznoszone są po całym organizmie.

Przebieg choroby i obraz kliniczny. Larwa C. serialis rozwija się w tkance łącznej mięśni w ciągu 5 miesięcy, przyjmuje kształt pęcherza wielkości orzecha włoskiego z wtórnymi pęcherzami wewnątrz (czasami i na zewnątrz). Larwa C. cerebralis osiedla się w mózgu i ma kształt pęcherza z wpuklonymi skoleksami. Natomiast larwa E. unilocularis umiejscawia się zwykle w wątrobie i innych narządach wewnętrznych.

Objawy kliniczne uzależnione są od rodzaju bąblowca, najczęściej jednak nie wywołują zauważalnych zmian. O schorzeniu dowiadujemy się dopiero podczas sekcji lub przy patroszeniu tuszki. Jedynie C. cerebralis w okresie migracji oraz po osiedleniu się wskutek ucisku lub uszkodzenia w ośrodkowym układzie nerwowym, może wywołać silne zaburzenia kończące się zwykle śmiercią zwierzęcia (Przyjulkowski, 1977). Leczenie nie opracowane. Zapobieganie jest podobne jak przy wągrzycy.

Alfabetyczny wykaz chorób jakie mogą zagrażać naszemu królikowi:
Aspergiloza Bąblowica Białaczka Brodawczakowatość Bruceloza Cheyletieloza Choroba Bornaska Choroba kleszczowa
Choroba motylicza Choroba motyliczkowa Choroby nie zaraźliwe Echinostomatoza E - cuniculi Enterotoksemia Fibromatoza
Gruźlica Grzybica drobnozarodnikowa Grzybica narządowa Grzybica strzygąca Grzybica woszczynowa  Inwazja pcheł
Kamienica nerkowa Kokcydioza Kolibakterioza Komary Listerioza Myksomatoza Niedobór witamin Nużyca Oczy Ospa
Pasożyty Pastereloza Pleśniawka Pomór  Pryszczyca Robaczyce nicienie  Robaczyce przywry Robaczyce tasiemce Rodencjoza
Ropnie Salmonelloza Skóra Stafylokokoza Streptokokoza Tasiemczyce Tężec  Toksoplazmoza Tularemia Wągrzyca Wirus PEDV Wścieklizna Wszawica Zakażenie adenowirusem RA - 1 Zapalenie jamy ustnej Zapalenie jelit  Zapalenie nosa