Domowy Zwierzyniec królik - Ustaw jako stronę startową; królik - Dodaj do ulubionych królik - Kontakt z redakcją                  Home  |  Królik  |  Papuga  |  Kanarek  |  Owczarek  |  Redakcja  |  Klub  | Kontakt       królik - lapin Królik - kaninchen Królik - Rabbit
Powrót            Brucellosis - łac.


Bruceloza - jest to przewlekła i zakaźna choroba, cechująca się roniemiami (poronienia). Choroba u królików stwierdzana jest bardzo rzadko, częściej występuje u zajęcy. Pierwszy przypadek brucelozy u królika opisano 1935 roku (Peres). Czynnikiem etiologicznym jest gramujemna pałeczka - Brucella melitensis i Br. bovis. Króliki mogą się zarazić od innych zwierząt.W zakażeniu doświadczalnym stwierdzono głównie u królików starszych posmutnienie, wzrost temperatury, spadek apetytu, u kotnych samic ronienia w 15 dniu ciązy i później.


(opis "Choroby królików" Włodzimierz A. Gibasiewicz)




(opis "Choroby królików" K. Kostro Z. Gliński)

BRUCELOZA - zoonoza

Jest to zakaźna i zaraźliwa choroba o przebiegu przewlekłym. Po początkowym okresie bakteriemii rozwijają się zmiany w układzie rozrodczym samic i samców, niekiedy też w innych narządach. U samic ciężarnych występują ronienia, rodzenie martwych królicząt oraz zaburzenia płodności.

Epidemiologia.

Choroba u królików stwierdzana jest bardzo rzadko, częściej występuje u zajęcy. Króliki w odróżnieniu od innych zwierząt laboratoryjnych wykazują większą odporność na zakażenie. Ze względu na możliwość przeniesienia zakażenia ze zwierząt na człowieka, bruceloza znajduje się w wykazie chorób zakaźnych i zakażeń człowieka objętych ustawą z dnia 6 września 2001 r. o chorobach zakaźnych i zakażeniach. Groźne zoonozy powoduje Brucellu melitensis, Brucellu suis i Brucellu ubortus.

Etiologia.

Czynnikiem przyczynowym brucelozy królików są bakterie Brucellu melitensis, B. hovis i B. suis należące do rodzaju Brucellu, rodziny Pseudomonudueeue. U zajęcy w naszym kraju chorobę wywołuje głównie B. suis biotyp II. Są to małe, Gram-ujemne. nieruchome pałeczki, o zmiennych wymiarach 0,4-0,8 x 0,6 3,0 um. W zakażonym organizmie namnażają się wewnątrzkomórkowe. Nie mają otoczek i nie wytwarzają przetrwalników. Do ich hodowli oraz izolacji z materiału biologicznego wymagane są podłoża agarowe o pH 6,6-7.4 am wzbogacone dodatkiem 5% surowicy oraz tryptozy. Na podłożach stałych rosną dość wolno i po 3-7-dniowej inkubacji w 37°C tworzą drobne, przejrzyste, wypukłe kolonie. Brucele tworzą szczepy gładkie, szorstkie, śluzowe i pośrednie. Pałeczki bruceli są oporne na działanie czynników środowiska, a zwłaszcza na wysuszenie oraz niskie temperatury. W wodzie i glebie zachowują zjadliwość przez kilka miesięcy, w wilgotnym nawozie 75 dni, w solonym mięsie 40 dni, natomiast w schłodzonym mleku około 3-4 miesiące. Ulegają inaktywacji w temperaturze 70°C w ciągu 30 minut. Są wrażliwe na działanie 5% fenolu, 1% formaliny, 1% lizolu i światła słonecznego.

Źródło i drogi zakażenia.

W warunkach doświadczalnych króliki ulegają zakażeniu po wprowadzeniu zarazka drogą śródskórną, podskórną, dożylną, dospojówkową, doustną i domózgową. W warunkach naturalnych drogi wnikania zarazka do organizmu zakażanego nie są w pełni wyjaśnione. Heterologicznym źródłem zakażenia dla królików jest mleko pochodzące od chorych na brucelozę owiec, kóz i krów, a zakażenie następuje drogą pokarmową. Dla zajęcy źródłem zakażenia są także świnie, dziki i polne gryzonie. Bruceloza u zajęcy szerzy się również przez kontakt płciowy oraz za pośrednictwem pasożytów zewnętrznych.

Patogeneza.

Patogeneza brucelozy u królików zakażonych naturalnie jest mało poznana. Bakterie po wniknięciu do organizmu przenoszone są przez komórki fagocytujące do najbliższych węzłów chłonnych, gdzie ulegają intensywnemu namnażaniu, głównie w makrofagach i granulocytach obojętnochłonnych (faza zakażenia bezobjawowego). Po przełamaniu bariery limfatycznej przedostają się do krwiobiegu i naczyń limfatycznych. Po okresie bakteriemii następuje rozsiew bruceli po całym organizmie, ze szczególnym powinowactwem do tkanek układu siateczkowo-śródbłonkowego. a także do narządów miąższowych, szpiku kostnego, macicy i łożyska ciężarnych samic oraz do jąder, najądrzy i gruczołu krokowego samców.

Objawy kliniczne.

W warunkach naturalnych na zakażenie pałeczkami bruceli podatne są króliki i zające w różnym wieku. Choroba u królików ma przebieg przewlekły, najczęściej w postaci bezobjawowej lub utajonej. Jawna postać choroby występuje jedynie u samic ciężarnych. W zapowietrzonych hodowlach obserwuje się zaburzenia płodności, niską plenność, częste ronienia lub rodzenie martwych płodów oraz wysoką śmiertelność osesków w pierwszych dniach po urodzeniu. U zajęcy w uogólnionej postaci brucelozy stwierdza się znaczne wyniszczenie organizmu, powiększenie węzłów chłonnych, niekiedy występują przetoki w skórze w okolicy brzusznej, z których wypływa papkowata substancja o kremowym zabarwieniu. U samic pod skórą wzdłuż pakietów gruczołu mlekowego stwierdza się obecność różnej wielkości guzków oraz wyciek surowiczy lub surowiczo-ropny z dróg rodnych. Dodatkowo u samic ciężarnych przy omacywaniu powłok brzusznych wyczuwalne mogą być martwe płody. U samców występuje powiększenie jąder, zgrubienie i często wynicowanie prącia, które jest koloru czerwonofioletowego.

Zmiany anatomopatologiczne.

Zmiany sekcyjne w brucelozie królików nie są charakterystyczne. Przede wszystkim stwierdza się w układzie chłonnym i narządach wewnętrznych obecność ognisk rozpadu różnej wielkości i konsystencji od ropno-mazistej do kaszowato-suchej, barwy żółtozielonkawej, żółtej, niekiedy białokremowej. Węzły chłonne podszczękowe, okołogardzielowe oraz krezkowe są powiększone i obrzękłe. Śledziona jest koloru ciemnowiśniowego, guzowata i silnie powiększona. Ponadto występuje zwyrodnienie tłuszczowe wątroby oraz miąższowe nerek z obecnością podtorebkowych wybroczyn. W macicy padłych sami ciężarnych można stwierdzić obecność martwych płodów oraz ogniska zapalne.

Rozpoznanie.

W rozpoznaniu brucelozy należy uwzględnić wywiad epidemiologiczny, objawy kliniczne i zmiany sekcyjne oraz badania laboratoryjne. Objawy kliniczne i obraz sekcyjny u królików dotkniętych brucelozą nie są patognomoniczne. U zajęcy natomiast charakterystyczne zmiany anatomopatologiczne umożliwiają rozpoznanie choroby. Ostateczne rozpoznanie stawiamy na podstawie badania bakteriologicznego. Materiał do badań stanowią poronione płody, wymazy z pochwy, zawartość ropni, węzły chłonne oraz zmienione chorobowo narządy. Rozpoznanie bakteriologiczne polega na bezpośrednim badaniu mikroskopowym preparatów zabarwionych metodą Grama i zmodyfikowaną metodą ZiehI-Neelsena. Bakterie widoczne są jako drobne ziarniako-pałeczki występujące w skupiskach, zabarwione na kolor różowy. W celu izolacji bakterii wykonuje się posiewy na podłoże Brucela agar z dodatkiem 5-10% krwi lub surowicy. Inkubację przeprowadza się w temperaturze 37°C, z dodatkiem 5-10% CO:, do 15 dni. Wzrost bakterii otrzymuje się po 4 dniach w postaci przezroczystych, wypukłych, okrągłych kolonii o wielkości 2-3 mm. Na agarze z krwią nie powodują hemolizy. Dalszą identyfikację i różnicowanie międzygatunkowe bruceli dokonuje się w teście aglutynacji szkielkowej za pomocą monospecyficznych surowic oraz testów biochemicznych. W diagnostyce brucelozy stosuje się testy serologiczne, których czułość jest porównywalna z badaniami hodowlanymi. W badaniach skriningowych do przyżyciowej diagnostyki brucelozy bydła i innych gatunków zwierząt stosowany jest test kwaśnej aglutynacji płytkowej (OKAP), który może być również wykorzystany do badań kontrolnych stad królików. W przypadku uzyskania wyników dodatnich należy powtórzyć badania tych samych próbek w odczynie wiązania dopełniacza (OWD) oraz odczynie aglutynacji probówkowej. Ponadto w diagnostyce serologicznej brucelozy można zastosować test ELISA i jego modyfikację competitive-ELISA oraz odczyn fluorescencyjnej polaryzacji (FPA - fluorescence polarisation assay). Do próby biologicznej wykorzystuje się świnki morskie zakażone domięśniowo homogenizatem badanych tkanek. Po 3 i 6 tygodniach od zakażenia pobraną surowicę poddaje się badaniom serologicznym, natomiast po uśpieniu zwierząt wykonuje się badania bakteriologiczne narządów wewnętrznych.

Góra        Powrót do działu spisu chorób         Główna



Alfabetyczny wykaz chorób jakie mogą zagrażać naszemu królikowi:
Aspergiloza Bąblowica Białaczka Brodawczakowatość Bruceloza Cheyletieloza Choroba Bornaska Choroba kleszczowa
Choroba motylicza Choroba motyliczkowa Choroby nie zaraźliwe Echinostomatoza E - cuniculi Enterotoksemia Fibromatoza
Gruźlica Grzybica drobnozarodnikowa Grzybica narządowa Grzybica strzygąca Grzybica woszczynowa  Inwazja pcheł
Kamienica nerkowa Kokcydioza Kolibakterioza Komary Listerioza Myksomatoza Niedobór witamin Nużyca Oczy Ospa
Pasożyty Pastereloza Pleśniawka Pomór  Pryszczyca Robaczyce nicienie  Robaczyce przywry Robaczyce tasiemce Rodencjoza
Ropnie Salmonelloza Skóra Stafylokokoza Streptokokoza Tasiemczyce Tężec  Toksoplazmoza Tularemia Wągrzyca Wirus PEDV Wścieklizna Wszawica Zakażenie adenowirusem RA - 1 Zapalenie jamy ustnej Zapalenie jelit  Zapalenie nosa