Polioencephalomyelitis enzootica — łać.; borna discase — ang.; maladie de
Borna — franc.; Bornasche Kaninchenkrankheiten — Biem.; bomaskaja
boleźń — roś.
Choroba bornaska - jest wirusową chorobą zaraźliwą królików, wywołującą nieropne zapalenie mózgu i rdzenia. Występowanie. Występuje ona w niektórych rejonach Niemiec. Chorują głównie konie i owce, rzadziej króliki. U królików po raz pierwszy tę chorobę stwierdzono w 1960 r. Następne doniesienia pochodzą z lat: 1970, 1971 i 1978 (Metzler i wsp. 1978).Część królików wykazuje znaczną odporność przeciw wirusowi choroby bornaskiej.
Etiologia. Chorobę wywołuje wirus neurotropowy nie sklasyfikowany, wielkości 85-124 nm. Wirus wywołujący chorobę bornaską z koni jest identyczny z wirusem tej choroby u królików. Zarazek
wykazuje znaczna odporność na zewnętrzne cenniki środowiskowe. W wodzie zachowuje zjadliwość przez 30 dni, a w mleku ponad 100 dni. Wykazuje oporność na wysuszanie i gnicie (ponad 21 dni zakaźny
w moczu końskim).
Źródła zakażenia i patogeneza. Źródłem zakażenia są nosiciele
wirusów. Do wybuchu choroby konieczne są czynniki usposabiające. Przebieg choroby j obraz kliniczny. Okres inkubacji choroby wynosi 21-28 dni (niekiedy do 35 dni). Obserwuje się następujące objawy: depresję, drżenie głowy, zgrzytanie zębami, brak apetytu, osłabienie, wychudzenie, czasami wzmożoną pobudliwość. Króliki wówczas napierają na ścianki klatek bądź też siedzą z wygiętym kręgosłupem, opierając głowę (nos lub nawet czoło) o podłogę. Stwierdza się zaburzenia wzroku, porażenia małżowin usznych i różne nienaturalne pozycje trzymania głowy. Niekiedy pojawiają się ruchy maneżowe. W ostatecznym etapie dochodzi do porażenia kończyn. Zwierzęta leżą i nie mogą się podnieść. Ze względu na zupełne wyczerpanie, króliki giną w stanach śpiączkowych z powodu zatrucia na tle niewydolności nerek. Choroba trwa od 3 do 7 dni. Brak sposobów leczenia.