Domowy Zwierzyniec królik - Ustaw jako stronę startową; królik - Dodaj do ulubionych królik - Kontakt z redakcją                  Home  |  Królik  |  Papuga  |  Kanarek  |  Owczarek  |  Redakcja  |  Klub  | Kontakt       królik - lapin Królik - kaninchen Królik - Rabbit
Powrót            Listeriosis - łac. Listeriose - niem.

Listerioza - jest chorobą zakaźną ludzi i zwierząt, wywołującą miejscowe zmiany chorobowe lub posocznicę. Po raz pierwszy choroba została zaobserwowana przez Muray'a, Webbsa, Swanna w 1926 roku. Chorobę wywołuje bakteria szeroko rozpowszechniona w przyrodzie -Listeria manocytogenes. Głównym nosicielem tych bakterii są gryzonie. Rezerwuarem jest także zakażona ziemia. Zachorowania występują głównie w okresie obniżonej odporności (wiosną i jesienią). Choroba przebiega w postaci ostrej, podostrej i przewlekłej. W przebiegu ostrym występuje wyciek śluzowy z nosa, podwyższenie temperatury ciała do 40 stopni i opuszczenie uszu.

Rozpoznanie choroby na podstawie objawów klinicznych jest trudne. Leczenie królików daje wyniki pozytywne tylko w początkowym stadium. Stosuje się antybiotyki; streptomycyna i penicylina lub połączenie tych antybiotyków. Streptomycynę w dawce 0,1 - 0,2 g, penicylinę 20-40 tys. j.m., oksytetracyklinę 10 mg/kg masy ciała, oraz inne sulfonamidy.

(opis "Choroby królików" Włodzimierz A. Gibasiewicz)




(opis "Choroby królików" K. Kostro Z. Gliński)

LISTERIOZA - zoonoza

Listeriozę człowieka, podobnie jak i wielu gatunków zwierząt, wywołuje Listeriu monocytogenes. Listerioza należy do chorób zwierząt podlegających obowiązkowi rejestracji według ustawy z dnia 11 marca 2004 r.-o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz.D. nr 69, p. 625) oraz znajduje się w wykazie zoonoz w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 27 sierpnia 2003 r. L. monocytogenes należy do biologicznych czynników chorobotwórczych podlegających rejestracji. Listerioza znajduje się też się w wykazie chorób zakaźnych i zakażeń człowieka objętych ustawą z dnia 6 września 2001 r. o chorobach zakaźnych i zakażeniach. Zarazek jest rozpowszechniony w środowisku. Często znajduje się w kiszon- kach, produktach mlecznych i mięsie. Może występować w przewodzie pokarmowym oraz w migdałkach zdrowych zwierząt będących bezobjawowymi nosicielami i siewcami zarazka. Zarazek izoluje się również z przewodu pokarmowego zdrowych ludzi. Grupę podwyższonego ryzyka stanowią lekarze weterynarii, zootechnicy, hodowcy zwierząt, a także pracownicy zatrudnieni w kanalizacji i ściekach. Głównym źródłem zakażenia jest gleba i woda zanieczyszczona kałem zwierząt i ludzi, a także mleko i jego produkty, surowe mięso i jarzyny, owoce morza. Do zakażenia może dojść od roniących zwierząt. Wrotami zakażenia jest głównie przewód pokarmowy, ale możliwe jest też zakażenie powietrzno-pyłowe, a także bezpośrednie przeniesienie zakażenia (np. w trakcie porodu). Specjalnie predysponowane na zachorowanie są kobiety ciężarne, noworodki i osoby z obniżoną odpornością (osoby starsze, chorzy na nowotwory, pacjenci leczeni lekami immunosupresyjnymi), a także pacjenci z chorobami nerek i cukrzycą. Okres wylęgania choroby trwa od kilku dni do kilku tygodni.

Listerioza przebiega u człowieka bezobjawowo lub występuje zapalenie opon mózgowych i mózgu, angina z posocznicą. Wyjątkowo rozwija się zapalenie skóry z tworzeniem ropni i ziarniniaków w tkance podskórnej, zapalenie spojówek i węzłów chłonnych, przewlekłe zapalenie narządu rodnego, rzadziej posocznica. Niektóre szczepy L. monocytogenes wywołują biegunkę. Ropnie i ziarniniaki mogą tworzyć się też w wątrobie i innych narządach wewnętrznych. Kobiety ciężarne zakażone przed trzecim trymestrem ciąży ronią pomiędzy 2 a 6 miesiącem, zakażone w późniejszym okresie ciąży lub podczas porodu rodzą dzieci, które chorują w wieku 1-4 tygodni. Listerioza może przebiegać pod różnymi postaciami klinicznymi, tak więc podejrzenie choroby musi być potwierdzone badaniem serologicznym (odczyn immunofluorescencji - płyn mózgowo-rdzeniowy, odczyn wiązania dopełniacza - surowica) lub wykazaniem obecności zarazka (preparaty barwione z płynu mózgowo-rdzeniowego lub patologicznie zmienionych tkanek), izolacja zarazka na sztucznych podłożach bakteriologicznych). Ochrona człowieka przed infekcją polega na przestrzeganiu zasad higieny, zwalczaniu gryzoni, izolacji zwierząt roniących i niszczeniu poronionych płodów. Leczenie penicylinami, zwłaszcza rozpoczęte na początku choroby, daje dobre efekty. W terapii są też zalecane ampicylina łącznie z antybiotykami aminoglikozydowymi lub trimetoprim-sulfametoksozol.



Alfabetyczny wykaz chorób jakie mogą zagrażać naszemu królikowi:
Aspergiloza Bąblowica Białaczka Brodawczakowatość Bruceloza Cheyletieloza Choroba Bornaska Choroba kleszczowa
Choroba motylicza Choroba motyliczkowa Choroby nie zaraźliwe Echinostomatoza E - cuniculi Enterotoksemia Fibromatoza
Gruźlica Grzybica drobnozarodnikowa Grzybica narządowa Grzybica strzygąca Grzybica woszczynowa  Inwazja pcheł
Kamienica nerkowa Kokcydioza Kolibakterioza Komary Listerioza Myksomatoza Niedobór witamin Nużyca Oczy Ospa
Pasożyty Pastereloza Pleśniawka Pomór  Pryszczyca Robaczyce nicienie  Robaczyce przywry Robaczyce tasiemce Rodencjoza
Ropnie Salmonelloza Skóra Stafylokokoza Streptokokoza Tasiemczyce Tężec  Toksoplazmoza Tularemia Wągrzyca Wirus PEDV Wścieklizna Wszawica Zakażenie adenowirusem RA - 1 Zapalenie jamy ustnej Zapalenie jelit  Zapalenie nosa