Domowy Zwierzyniec królik - Ustaw jako stronę startową; królik - Dodaj do ulubionych królik - Kontakt z redakcją                  Home  |  Królik  |  Papuga  |  Kanarek  |  Owczarek  |  Redakcja  |  Klub  | Kontakt       królik - lapin Królik - kaninchen Królik - Rabbit
Powrót           

Opowieść o tym jak człowiek sięgając po broń biologiczną, wprowadził groźną chorobę myksomatozę.

Myksomatoza - Myksomatosis cunikuli - łac. ; Infectious myxoma of rabbits - ang. ; Myxoma infectieux de Sanarelli - franc. ; Myxomatose des Kaninchens - niem.

Tak tak, ta choroba to wymysł człowieka która miała spowodować powstrzymanie inwazji dzikich królików. Po raz pierwszy choroba została zaobserwowana w Montevideo (Urugwaj) w 1898 roku (przez Sanarelliego) wśród królików importowanych z Europy. Zarazek został wyizolowany już w 1911 r. (Moses) Stwierdzono, że chorobę wywołuje Poxvirus myxomatosis zaliczany do podgrup E poskwirusów. W Europie Francuz Dellile podjął w próbę biologicznego wyniszczenia dzikich królików poprzez zakażenie kilku z nich wirusem myksomatozy, co w konsekwencji doprowadziło do szerokiego rozprzestrzenienia się tej choroby.

Wędrówka wirusa

URUGWAJ - 1898 (dotarł tam z Europy), AUSTRALIA - 1928-1937 i EUROPA - 1952, Polska 1955 -1979 w części zachodniej i od 1980 na ścianie wschodniej. komar W 1942 roku stwierdzono, że jest to choroba wirusowa przenoszona przez komary żywiące się krwią królików. Zakażono więc komary myksomatozą i tak wytrzebiono króliki gnieżdżące się na południowo-wschodnich wilgotnych terenach nadrzecznych Australii. Lecz jest to kraj przede wszystkim stepów i pustyń, więc ta metoda nie dała dużych efektów. K.M.Lookley odkrył, że myksomatozę przenoszą pchły królicze. Komary mogą przekazywać zakaźny wirus nawet po 36 dniach od momentu pobrania jego z krwią. Stwierdzono że wystarczy ukucie komara aby wywołać chorobę, a komar atakować może kilkanaście królików.


Osobnym rozdziałem w krótkim rysie historycznym tej choroby, stanowi Australia, gdzie od wielu lat prowadzone są badania nad wykorzystaniem czynników chorobotwórczych do ograniczenia liczebności dzikich królików. W latach 1928-1937 zastosowano wirus myksomatozy do opanowania klęski króliczej na kontynencie australijskim. W latach 1952-1955 udało się zmniejszyć pogłowie królików o 85%.Badano ponad 150 odmian wirusa, wykorzystując najbardziej zjadliwe szczepy sprowadzone z Europy i Ameryki.

We Francji w laboratoriach karmiono zakażoną krwią pchły królicze. Ten sposób nie dał też zadawalających efektów. Dopiero gdy poznano dokładnie biologię rozrodu pchły króliczej i mechanizm przenoszenia wirusa, walkę wygrał człowiek. Wtedy zarówno w Europie jak i w Australii przetrzebiono znaczne stada dzikich królików. W roku 1954 stwierdzono myksomatozę w Czechach a 1955 w Polsce. W 1960 roku A.R.Mead Briggs odkrył, że jaja pchły króliczej dopiero wówczas dojrzewają, gdy pchła napije się krwi ciężarnej królicy. Pchły gromadzą się wokół uszu przyszłej matki i czekają na poród. Wkrótce po porodzie przenoszą się w okolice pyszczka samicy, a stąd przeskakują na królicze noworodki.


Tam urządzają sobie istną ucztę. Piją krew noworodków, zwłaszcza jednodniowych. W tym okresie są bardzo aktywne płciowo, kopulują i składają jaja, które zsuwają się na dno gniazda. Takie ożywienie trwa 7 do 8 dni, po czym aktywność pcheł znacznie spada. Jeżeli pchły żerują na zakażonych myksomatozą królikach, to chorobę przenoszą na zdrowe króliki. Tak to niszcząc nadmiar królików człowiek stworzył coś co teraz zagraża naszym milusińskim. Na szczęście poznano sposób zakażenia i obecnie posiadamy szczepionki przeciw tej chorobie. Należy dbać porządnie o higienę pomieszczeń i wyczyścić zwierzęta z pasożytów zewnętrznych, a wirus nie powinien im zagrażać.

Do Polski choroba dotarła w 1955 r. do Opola Śląskiego i Chorzowa do 1980 r. utrzymywała się w województwach położonych na zachód od Wisły, co niewątpliwie uwarunkowane było tradycyjnych rozmieszczeniem populacji dzikich królików. W latach 1980 - 1981 myksomatozę stwierdzono w Białostockiem, Lubelskiem, Zamojskiem i Rzeszowskiem.

Musimy pamiętać że w Polsce choroba występuje dość często, zwykle w południowej i zachodniej części kraju. Jest to choroba sezonowa największe nasilenie przypada na miesiąc wrzesień, okres zachorowań obserwuje się od od lipca do października. Wirus przenoszony jest głównie przez owady kłujące i roztocze. Zarażony królik zaczyna wykazywać objawy choroby po 3 do 14 dni od zakażenia czyli od momentu ukłucia przez owada. Długość wylęgania się choroby oraz szybkość jej przebiegu i rodzaj obserwowanych podczas niej objawów zależą między innymi od tego, z jaką postacią myksomatozy mamy do czynienia. Objawy to zapalenie spojówek, wypływ z oczu i obrzęk powiek, a później głowy, uszu i narządów płciowych. Są to galaretowate rozległe obrzęki podskórne dookoła uszu. (obrzęki upodabniają głowę królika do głowy lwa) Temperatura ciała wzrasta do 43 stopni.


Królik przestaje jeść i pić, gwałtownie chudnie. Śmiertelność dochodzi do 100%.Stwierdza się gorące i bolesne obrzęki okolicy krocza, kończyn, odbytu i narządów płciowych. U samców obserwuje się zapalenie jąder, również mogą być zajęte okoliczne węzły chłonne. W końcowym okresie choroby, wirus może atakować środkowy układ nerwowy wywołując porażenia.

Choroba może przybrać postać ostrą: rozpoczyna się gwałtownie. Szybko doprowadza do krańcowego wyniszczenia organizmu i śmierci królika. Może być również postać przewlekła, wtedy choroba może rozwijać się pierwotnie jako bezpośredni skutek ukąszenia przez komara czy pchłę, ale także wtórnie u królików, które przeżyją postać ostrą mykomatozy. Chore zwierzęta mają zwykle bardzo dobry apetyt, są żywotne i skore do zabawy a jedyną, zauważalną zmianą w ich wyglądzie są guzy skóry. W tym momencie choroba może przestać się rozwijać a królik zacznie czuć się coraz lepiej, guzy zaczną się zmniejszać i powstaną na nich strupy, które stopniowo odpadają i pozostawią po sobie czystą, zdrową skórę. Królik wyzdrowiał.

Zachorowaniom królików można zapobiec stosowaniem szczepionek ochronnych. Początkowo stosowano szczepionki zawierające wirus fibromatozy. Szczepionki te pozwoliły na uzyskanie odporności trwającej 6-9 miesięcy. Od 1982 roku stosuje się szczepionki oparte na atenuowanym wirusie myksomatozy. W Polsce dostępna jest szczepionka produkowana w Bioveta Ivanovice.

Szczepionka MXT, zawiera ona żywy, nie chorobotwórczy wirus szczepu myksomatozy CAPM-V-219 namnożony na tkankowych hodowlach odpadów włókna komórkowego oraz środek liofilizujący. Konserwowana jest antybiotykami i dostarczana w postaci zliofilizowanej wraz z rozpuszczlnikiem. Obecnie posiadamy szczepionkę Myxovac M. W naszym kraju myksomatozę zwalcza się z urzędu (rozp. ministra rolnictwa z 22 sierpnia 1966 r.) Na właścicielach spoczywa obowiązek niezwłocznego powiadamiania lecznicy zwierząt.

Kiedy wirus Myxomamatozy pierwotnie zaatakował króliki w Europie, śmiertelność wynosiła 100 %. Po infekcji, na skórze pojawiają się guzy - są one różnej wielkości i umiejscawiają się na różnych częściach ciała królika: okolice genitaliów, głowy, okolice uszu i oczu królika, co może doprowadzić do utraty wzroku. W zasadzie apetyt królika nie zmienia się, aż do okresu krytycznego czyli krótko przed zejściem śmiertelnym około 13 dni po infekcji. U niektórych królików mamy do czynienia z chroniczną ( wtórną ) postacią choroby. W tym przypadku 10 - 15 dni po zakażeniu ukazują się guzy, głównie w okolicach : uszu, nosa i na łapkach królika. Guzy mogą znikać zostawiając po sobie strupy - wtedy jest duża szansa szansa na wyzdrowienie królika. śmiertelność w przypadku chronicznej odmiany myksomatozy wynosi ok. 50 % . Tak więc z drugiej strony do ok. 40 dni po pojawieniu się objawów chronicznej postaci choroby, królik może jej nie przetrwać.

Leczenie królików chorych na myksomatozę jest bardzo trudne i nie zawsze, pomimo podjętej kuracji, przynosi ona oczekiwane wyzdrowienie. Nawet kiedy opiekun utrzymuje chorego królika przy życiu podając mu jedzenie i wodę, królik może mieć poważne problemy z oddychaniem i nie przetrwać choroby. Lekarze weterynarii podejmują się leczenia królika, podkreślając często opiekunom jak beznadziejne mogą być efekty, a także iż w wielu przypadkach bardziej humanitarne byłoby uśpienie królika. Królik z chronicznymi objawami choroby ma 50 % szansę na wyzdrowienie. W takim przypadku właściwa kuracja antybiotykowa jak i staranna opieka przez jego właściciela często kończy się pomyślnie.

Zapobieganie to w przypadku myksomatozy szczepienie królika jest to najlepszy sposób, aby nie dopuścić do zarażenia. Pierwsze szczepienia można już wykonać u 6 tygodniowych królików. Szczepienia powtarzamy co pół roku. W Wielkiej Brytanii używana jest szczepionka " Nobivac Myxo ". W Polsce istnieje inna, bardzo skuteczna szczepionka. Należy przy tym pamiętać, że jest to szczepionka, zatem tylko zdrowe króliki mogą być szczepione, królik może się czuć osłabiony w ciągu 24 godzin po jej podaniu.

(opis "Choroby królików" Włodzimierz A. Gibasiewicz)
(opis "Profilaktyka i choroby zwierząt" J. Zając)



Alfabetyczny wykaz chorób jakie mogą zagrażać naszemu królikowi:
Aspergiloza Bąblowica Białaczka Brodawczakowatość Bruceloza Cheyletieloza Choroba Bornaska Choroba kleszczowa
Choroba motylicza Choroba motyliczkowa Choroby nie zaraźliwe Echinostomatoza E - cuniculi Enterotoksemia Fibromatoza
Gruźlica Grzybica drobnozarodnikowa Grzybica narządowa Grzybica strzygąca Grzybica woszczynowa  Inwazja pcheł
Kamienica nerkowa Kokcydioza Kolibakterioza Komary Listerioza Myksomatoza Niedobór witamin Nużyca Oczy Ospa
Pasożyty Pastereloza Pleśniawka Pomór  Pryszczyca Robaczyce nicienie  Robaczyce przywry Robaczyce tasiemce Rodencjoza
Ropnie Salmonelloza Skóra Stafylokokoza Streptokokoza Tasiemczyce Tężec  Toksoplazmoza Tularemia Wągrzyca Wirus PEDV Wścieklizna Wszawica Zakażenie adenowirusem RA - 1 Zapalenie jamy ustnej Zapalenie jelit  Zapalenie nosa


CASTOMIX
BIWALENTNA SZCZEPIONKA PRZECIWKO POMOROWI I MYKSOMATOZIE KRÓLIKÓW.
LIOFILIZAT I ZAWIESINA DO WSTRZYKIWAŃ
.

Skład:
Jedna dawka (0,5 ml) zawiera:
Liofilizat: Atenuowany wirus myksomatozy królików, szczep MAV≥103 TCID50
Substancje pomocnicze: Podłoże ochronne do liofilizacji

Zawiesina:
Inaktywowany wirus choroby krwotocznej królików (RHDV), szczep PHB 98≥1280 HAU.
Adiutant: Żel wodorotlenku glinu. Substancje pomocnicze: Tiomersal.

Wskazania: Czynne uodparnianie królików w celu zapobiegania objawom klinicznym oraz upadkom wywołanym przez wirus choroby krwotocznej królików (RHD) i wirus myksomatozy. Powstanie odporności: 7-14 dni. Utrzymywanie się odporności: 9 miesięcy dla MXT, 12 miesięcy dla RHDV. Według wyników prób klinicznych potomstwo samic szczepionych szczepionką Castomix jest chronione od RHVD przynajmniej podczas pierwszych 6 tygodni życia, zostaje jednak w pełni czułe na zarażenie przez wirus myksomatozy.

Przeciwwskazania: Nie szczepić zwierząt chorych lub podejrzanych o jakąkolwiek chorobę. Nie zaleca się stosowania szczepionki w ostatnim tygodniu ciąży.

Działania niepożądane: Nieznane.
Docelowe gatunki zwierząt: Króliki od 10 tygodnia życia.

Dawkowanie, droga i sposób podania: Po rozpuszczeniu liofilizatu w płynnej części szczepionki, podać podskórnie jedną dawkę szczepionki (0,5 ml) najlepiej w okolicach łopatki zgodnie z następującym schematem:

Brojlery królicze:
Podstawowe szczepienie: pierwsze podanie od 10 tygodnia życia.
Króliki stad rodzicielskich:
Podstawowe szczepienie: pierwsze podanie od 10 tygodnia życia, drugie podanie w wieku 6 miesięcy.
Szczepienie przypominające: podawać jedną dawkę co 9 miesięcy.
Szczepienia interwencyjne u królików w wieku poniżej 10 tygodnia stosować w zależności od sytuacji epizootiologicznej:
Podstawowe szczepienie: pierwsze podanie w min. 6 tygodniu życia, drugie podanie miesiąc później.
Szczepienie przypominające: podawać co 9 miesięcy.
Uwaga: W związku z sezonowym występowaniem choroby zaleca się wykonywanie szczepień (rewakcynacji) na co najmniej 14 dni przed spodziewanym pojawieniem się zachorowań.

Zalecenie dla prawidłowego podania: Stosować zwyczajowe zasady aseptyki.
Sprzęt jak igły i strzykawki przed użyciem winien zostać poddany wyjałowieniu. Przed użyciem szczepionkę ogrzać do temp 18-22°C. Szczepionkę mieszać przed i w trakcie szczepienia.
Okres karencji: Tkanki jadalne: 0 dni.

Szczególne środki ostrożności przy przechowywaniu: Przechowywać w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci. Chronić przed światłem. Przechowywać w suchym miejscu. Przechowywać w lodówce (2-8°C). Chronić przed mrozem. Ważne jest unikanie nawet krótkotrwałych wahań zalecanej temperatury przechowywania. Po rozpuszczaniu liofilizatu produkt użyć w ciągu 2 godzin. Nie stosować po upływie daty ważności podanej na etykiecie.

Specjalne ostrzeżenia: W przypadku liofilizowanego składnika szczepionki, tj. wirusa myksomatozy stwierdzono ograniczoną możliwość horyzontalnego rozprzestrzeniania się wirusa. Szczepionka może być stosowana w okresie ciąży i laktacji. Nie zaleca się stosowania w ostatnim tygodniu ciąży.
Po przypadkowej samoinfekcji, należy niezwłocznie zwrócić się o pomoc lekarską oraz przedstawić lekarzowi ulotkę informacją lub etykietę.
Brak dostępnym informacji dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności jednoczesnego stosowania tej szczepionkami. Dlatego nie zaleca się stosowania innych szczepionek na 14 dni przed lub po zastosowaniu tego produktu.
Nie mieszać z innym produktem leczniczym weterynaryjnym poza załączonym płynnym składnikiem.

Szczególne środki ostrożności przy unieszkodliwianiu nie zużytego produktu leczniczego lub materiałów odpadowych, jeśli są wymagane: Niewykorzystany produkt leczniczy weterynaryjny lub jego materiały odpadowe należy unieszkodliwić w sposób zgodny z obowiązującymi przepisami.

Opakowania: Pudełko zawierające 1 fiolkę z 20 lub 40 dawkami (liofilizat) i 1 fiolkę z 20 lub 40 dawkami (frakcja płynna).

Producent: Pharmagal Bio
Wyłączny dystrybutor: Biowet Drwalew S.A.



Góra        Powrót do działu spisu chorób         Główna