Drzewa krzewy i byliny.
Dostojne, wiekowe drzewa otaczające dom stwarzają poczucie bezpieczeństwa i stabilności. Jeśli zakupimy kawałek łąki o dostojnych i ogromnych drzewach możemy tylko pomarzyć, lecz jeśli posadzimy przy dobrych chęciach choć jedno drzewo, jeśli już nie z tych największych,
to chociaż może średnich rozmiarów. Gdy ogródek nie jest duży a szkoda nam promieni słońca
to może drzewko - miniaturka ( tak jak królik ) nie przekraczające 1,5 - 2 m wysokości.
Do gatunków tradycyjnie sadzonych w pobliżu domu, uważanych za drzewa opiekuńcze, należą przede wszystkim lipy, a także świerki i jesiony. Wszystkie trzy wyrastają na potężne drzewa, tylko
świerk ma odmiany karłowate.
Sadzenie drzew liściastych
Drzewa sadzi się przeważnie pojedynczo (jako tzw. solitery), po kilka lub po
kilkanaście w luźnych grupach, względnie rzędami wzdłuż ciągów komunikacyjnych lub bardziej
zwarcie jako osłony, nazywane niekiedy szpalerami lub pasem ochronnym. W żadnym przypadku nie
powinno się sadzić drzew zbyt gęsto, gdyż wówczas nie wykształcą one właściwej sobie korony.
Na ogół odstępy między drzewami nie powinny być mniejsze niż połowa przeciętnej średnicy korony,
przy czym drzewa wymagające pełnego oświetlenia należy sadzić rzadziej. Sadząc drzewa w jednym
rzędzie, można je nieco zagęścić, gdyż będą one miały dobre oświetlenie z góry i z dwóch boków,
jednak jako najmniejszą rozstawę dla drzew średnich i dużych uważa się 4 m.
Minimalna odległość
drzew od budynków winna być nie mniejsza niż przeciętna średnica korony. Bliżej można sadzić tylko drzewa duże przy budynkach niskich (parterowych), gdyż korony ich rozwiną się ponad budynkami (minimalna odległość winna wynosić 3 m). Niezależnie od wymagań samych drzew i względów
kompozycyjnych rozmieścić trzeba drzewa tak, aby możliwie najłatwiej można było wykonywać
czynności pielęgnacyjne, głównie koszenie trawników, do czego używa się obecnie coraz większych
kosiarek.
Kompozycje drzew
Szkółki produkują drzewa ozdobne w trzech formach:
naturalnej (od dołu ugałęzione)
krzewiastej - mające od dołu kilka pni (3-5)
plennej - mające pień i koronę.
Produkcja taka stwarza możliwość różnego komponowania grup drzew już w młodości.W zestawieniach kompozycyjnych należy poza wielkością i pokrojem wykorzystać również kontrast.
barw, na przykład: jasnozielone sadzić obok ciemnozielonych, o liściach białych (srebrnych),
żółtych (złotych) lub czerwonych sadzić pojedynczo albo po kilka na tle drzew zielonych, na
tle budynku względnie trawnika czy grupy niskich krzewów. Ponadto należy wykorzystywać barwę
kwiatów oraz porę kwitnienia, a także zabarwienie pędów (np. brzozy, platany itp.). Poszczególne
elementy roślinne, głównie drzewa, winny stanowić względem siebie, jak również w stosunku do
zabudowy, kompozycyjną całość oraz spełniać funkcje zdrowotne (zatrzymywanie kurzu, wyciszanie
hałasu itp.) i estetyczne. Bardzo celowe jest podświetlanie roślin nocą, gdyż podnosi to znacznie
ich efekty dekoracyjne.
Magnolia pośrednia [Magnolia x soulangiana]
Krzew lub niewysokie drzewo (do 3-6 m), o szerokiej koronie. Liście odwrotnie jajowate lub eliptyczne, długości do 15 cm, na wierzchołku krótko zaostrzone, od spodu mniej lub bardziej owłosione. Kwiaty duże, okazałe, wyprostowane, kielichowate, średnicy 10-25 cm, o wzniesionych, zachodzących na siebie płatkach i działkach, wewnątrz białe, z zewnątrz od prawie białych poprzez zaróżowione do różowoczerwonych. Kwitnie bardzo obficie przed rozwojem liści, w kwietniu lub na początku maja, a sporadycznie kwiaty ukazują się wśród liści i nawet później. Owocostany duże, poskręcane. Magnolia pośrednia jest mieszańcem denudata i liliflora otrzymany w Fremont pod Paryżem w 1820r. przez E. Soulange - Bodina (oficer armii napoleońskiej, który po klęsce pod Waterloo zajął się hodowlą magnolii).
Krzew o liściach opadających na zimę. Pączki kwiatowe zwykle znacznie większe od liściowych, okryte 1 lub 2 łuskami, często szczeciniasto owłosione. Kwiaty duże, złożone z 3-płatkowych działek kielicha i 6-15 wolnych płatków. Słupki liczne, osadzone spiralnie na wydłużonym dnie kwiatowym. Pręciki również liczne. Owoc szyszkowaty, złożony z licznych mieszków, z których każdy zawiera 1-2 duże nasiona, zwykle intensywnie różowy lub czerwony. Nasiona spłaszczone, czarne, otoczone cienką, aromatyczną, czerwoną osnówką i przytwierdzone do ścian zalążni cienką nitką.
Najpiękniejsza ze znanych magnolii, o okazałych kwiatach. Szeroko rozpowszechniona w uprawie w wielu krajach, zwłaszcza tam, gdzie zimy są łagodne, a wiosny ciepłe i bez przymrozków. znane są liczne odmiany. Często spotykana w zachodniej i południowej Polsce, lecz również w środkowej Polsce znane są stare, piękne, obficie kwitnące okazy. Wrażliwe na mrozy, najczęściej przemarzają pączki kwiatowe i rośliny kwitną wtedy słabiej. Wymaga żyznych gleb, próchnicznych, dostatecznie wilgotnych, osłoniętych, ciepłych stanowisk. Najlepiej rośnie na glebach słabo kwaśnych; na glebach wapiennych liście są żółtawe. Najobficiej kwitnie w miejscach nasłonecznionych, lecz znosi również słabe zacienienie. Dobrze rośnie w miastach. rozmnaża się wegetatywnie z sadzonek zielnych, przez podkłady lub przez szczepienie na podkładkach. Rozmnażanie jest trudne, wymaga dużych umiejętności i bardzo troskliwej opieki nad młodymi roślinami. Polecana przede wszystkim do parków, gdzie należy sadzić pojedynczo w miejscach z daleka widocznych, przed budynkami, na dużych powierzchniach trawników, na skraju grup innych drzew i krzewów.
Iglaki - trwała zieleń.
Rośliny iglaste należą do najczęściej i najchętniej sadzonych w naszych ogrodach. Dekoracyjne przez cały rok, dzięki dużemu zróżnicowaniu wysokości, pokroju i barwy pozwalają na tworzenie interesujących kompozycji. Są też nie zastąpione na zimozielone żywopłoty, gęste i szczelne, chroniące przed wzrokiem, hałasem i kurzem. W ogrodzie można sadzić iglaki pojedynczo, w niewielkich grupach albo rozbudowanych aranżacjach. Odmiany karłowate są efektownym uzupełnieniem skalniaka. Zawsze można uzupełnić nasadzenia roślin iglastych o krzewy liściaste lub rośliny kwiatowe, w przeciwnym razie nasz ogród może okazać się monotonnym i niezbyt przytulnym.
Większość iglaków nie przysparza na działce kłopotów, poza kwestią
rozmiarów. Rośliny iglaste to przeważnie potężne drzewa, czego czasem trudno się domyślić kupując
młode sadzonki, zwłaszcza, że na ogół w młodym wieku rosną powoli i dopiero potem po kilku latach przyspieszają. Pocieszający jest fakt, że większość drzew iglastych jak tuje, cisy, jałowce, można dość łatwo "utrzymać w ryzach" poprzez przycinanie. Trudniejsza ale też możliwa jest sztuka przycinania iglaków drzewiastych, takich jak sosna i świerki.
Sadzenie drzew i krzewów iglastych
Rośliny iglaste są przeważnie zimozielone, wskutek czego stale przedstawiają prawie
jednakową wartość dekoracyjną. Tylko nieliczne, np. cypryśnik, metasekwoja, modrzew - tracą
liście na zimę. Pokroje iglaków są na ogół regularne: stożkowate, kolumnowe, kuliste, niektóre
zaś tworzą formy płożące (rozesłane, ścielące się). Ta regularność sylwetki, równocześnie
przeważnie ciemnozielona barwa igieł czy łusek powodują, że większe jednorodne grupy iglaków
wyglądają raczej sztucznie. Bardzo korzystne są zestawienia roślin iglastych z liściastymi,
szczególnie zimozielonymi lub ozdobnymi z kwiatów i owoców, a w okresie zimy także z barwnych
pędów.
Nie należy sadzić roślin iglastych w pobliżu roślin liściastych o wiotkich
gałązkach (np. wierzby białej zwisającej), gdyż gałęzie poruszane przez wiatr utrącają młode
przyrosty, szczególnie jodeł, sosen i świerków.
Rośliny iglaste rozmieszcza się pojedynczo lub po kilka w niewielkich grupach, a tylko wyjątkowo
tworzy się z nich większe kompozycje, np. jako żywopłoty czy też w zastępstwie trawnika
(formy płożące). Rozstawa roślin iglastych winna. być taka, aby zapewniała możliwość swobodnego
rozrastania się wszerz - jest to szczególnie ważne przy sadzeniu iglaków w sąsiedztwie budynków.
Drzewa iglaste oraz większe krzewy rozesłane sadzi się w odstępach od 3 do 5 m, natomiast inne
krzewy większe i średnie co 2-3 m, a mniejsze od l do 2 m. Sadząc większe drzewa przy altanie,
należy zachować odległość od ściany dla drzew wąskich 5-6 m, a dla pozostałych 8-10 m.
Formy płożące stosowane jako rośliny okrywkowe (w zastępstwie trawnika) winny po kilku latach
całkowicie pokryć teren.
Trawniki
Na każdej działce stworzymy zapewne zielony kobierzec, dobrze jeśli zasiejemy trawę która
będzie mieszanką traw łąkowych zawierających w swoim składzie koniczynę. Nigdy nie
siałem innej trawy jak właśnie łąkową, kupowałem w sklepie rolniczym na wagę. Zawsze
wychodzi koniczyna i Trunio ma jej pod dostatkiem. Co dwa lata dosiewałem około dwa kg
i nie mam z trawą większego kłopotu za wyjątkiem jej znacznych przyrostów w okresie od
czerwca do sierpnia, ostatnie koszenie wykonuję pod koniec września. W zależności od
wielkości posiadanej działki należy zakupić kosiarkę elektryczną dla działki do 300 m2,
na większej działce wymagana jest kosiarka spalinowa.
Kwiaty na działce.
Aby nasza działka była kolorowa o każdej porze roku możemy założyć rabaty kwiatowe. Pierwsze symptomy wiosny pojawiają się w środku zimy. Już pod koniec lutego w zacisznych miejscach na naszej działce pojawić się mogą pierwsze kwiaty. W miarę jak zima ustępuje, wolno z oporami, na przemian pada śnieg i deszcz, a nocne przymrozki nie należą do rzadkości, na słonecznych stokach zakwitają podbiały. W płatach zalegającego śniegu przebijają się ku słońcowi kwiaty przebiśniegów i krokusów. Jaki będzie nasz ogród zależy od nas samych.
Zestawy najlepszych bylin ozdobnych od wczesnej wiosny do późnej jesieni.
Rabata pierwsza ;
Aster krzaczasty
Barwinek pospolity
Łyszczec wiechowaty
Kocimiętka
Kosaciec
Liliowiec ogrodowy
Łubin trwały
Mak wschodni
Omieg wschodni
Ostróżka ogrodowa
Serduszka wspaniała
Tawuła chińska
Rabata druga ;
Jarzmianka większa
Bergenia mieszańcowa
Bodziszek krwisty
Bodziszek wielkopłatkowy
Czyściec wełnisty
Gillenia trójlistkowa
Kokorycz żółta
Kosaciec trawolistny
Nawłoć ogrodowa
Przywrotnik ostroklapowy
Tiarella sercolistna
Komponując rabatę trzeba wziąść pod uwagę naturalne wymagania roślin. Rośliny
posadzone w odpowiednim miejscu rosną bujnie, obficie kwitną, zachowując długo wartość dekoracyjną. Powyższe zestawy bylin, z których, można stworzyć dwie różne rabaty kwitnące dekoracyjnie od wczesnej wiosny do późnej jesieni są tylko przykładem jak piękny może być nasz ogród.