Home  |  Królik  |  Papuga  |  Kanarek  |  Owczarek  |  Redakcja  |  Klub  |  Kontakt       królik - lapin Królik - kaninchen Królik - Rabbit

  • Home
  • Królik
  • Papuga
  • Kanarek
  • Gryzonie
  • Działka
  • Owczarek
  • Co nowego
  • Galeria  I
  • Galeria  II
  • Galeria  III
  • Mapa strony
  • Forum Trunia
  • Serwis Trunia
  • Zrób stronę
  • Przyjaciele
  • Literatura
  • Webcam
  • Zapytania
  • Redakcja
  • Lekarze
  • Ustawy
  • Banery
  • Humor
  • Ebook
  • Quiz
  • Linki
  • E-mail
  • Plan działki
  • Drzewa owocowe
  • Krzewy
  • Warzywnik
  • Niebezpieczeństwo
  • Zagrożenia
  • Chrońmy ptaki
  • Projekty
  • Króliczy balkon
  •    

    Warzywnik.

    słonecznik Tradycyjny warzywnik z równiutko pod sznurek wykonanymi grządkami warzyw wygląda schludnie, trudno jednak uznać go za element dekoracyjny naszej działki. Dlatego najczęściej dla warzyw wyznacza się miejsce mniej eksponowane i oddziela się od części ozdobnej ogrodu jakąś zasłoną. Że tak być nie musi, wiedziano już od dawna, najlepszym przykładem jest historyczne założenie ogrodowe w Villandry we Francji, gdzie właśnie warzywnik stanowi największą atrakcję dla zwiedzających. Także na naszej działce możemy urządzić ogród warzywny w taki sposób, aby oprócz funkcji praktycznej stał się elementem ozdobnym. Dla króliczka nie ma znaczenia czy grządki są równe ważne aby znalazł swoje ulubione przysmaki. Stylowy wygląd zapewni warzywnikowi wyznaczenie grządek w formy geometryczne, niekoniecznie w prostokąty można zrobić n.p na planie koła, a rabaty będą jego ćwiartkami, albo spróbować bardziej skomplikowanych figur.

    Warzywa korzeniowe.

    Do grupy warzyw korzeniowych należą: marchew, pietruszka, seler, burak ćwikłowy. Są to rośliny dwuletnie, które w pierwszym roku uprawy wytwarzają korzenie spichrzowe będące ich częścią jadalną, a dopiero w drugim roku uprawy wydają nasiona. Spośród uprawianych uprawianych w naszym kraju warzyw korzeniowych największe znaczenie mają cztery gatunki - marchew, pietruszka korzeniowa, seler korzeniowy i burak ćwikłowy. Wszystkie warzywa korzeniowe dobrze się przechowują, dzięki temu mogą być spożywane w stanie świeżym przez cały rok, stanowiąc cenne źródło witamin.



    Sałaty na działce.

    Sałata to jedno z najpopularniejszych i najchętniej zjadanych przez nasze króliczki warzywo. Uprawiana jest pod osłonami oraz w gruncie. Sałata jest rośliną klimatu chłodnego. Najlepiej rośnie w temperaturze 10 - 14 stopni. Roślinie nie szkodzi nawet krótkotrwałe ochłodzenie poniżej 0 stopni. Małe wymagania termiczne oraz krótki okres wegetacji sprawiają, że na działce jest ona jednym z podstawowych oraz najwcześniej zbieranych warzyw. Jest kilkanaście odmian sałat, najlepiej zalecana dla królika jest sałata rzymska, jej liście mają kształt wydłużony, czasem szpiczasto zakończone. Tworzą one rozetę lub zwijają się w główkę. Sałata rzymska nadaje się do uprawy w okresie letnim, ale jest niezbyt popularna, gdyż starsze odmiany o grubych liściach i gorzkawym smaku nie wytrzymały konkurencji sałaty kruchej.






    Sąsiedztwo warzyw zalecane na jednej grządce ;

    Oczywiście podaję wszystkie gatunki warzyw, mam nadzieję, że każdy wie, iż królikom nie podajemy grochu, fasoli, rabarbaru, liści pomidorów, jednak z naszego warzywnika mamy korzystać wraz z królikiem, a więc nie obawiajmy się, że będzie konsumował liście szparagi czy innej fasoli to mu nie zaszkodzi.

    Fasola karłowata - ogórki, kapusta, rzodkiew czarna, rzodkiewka, buraki ćwikłowe, sałata,seler.

    Fasola tyczna - cykoria, andywia, rzodkiew czarna, rzodkiewka, buraki ćwikłowe, sałata, seler.

    Groch - koper włoski, ogórki, kapusta, marchew, rzodkiew czarna, rzodkiew sałata.

    Koper włoski - cykoria, endywia, groch, ogórki, sałata.

    Ogórki - fasola karłowa, fasola tyczna, groch, koper włoski, por, buraki ćwikłowe, czosnek, kapusta, sałata, seler, szparagi, cebula.

    Czosnek - ogórki, marchew, buraki ćwikłowe, sałata, pomidory.

    Kapusta - fasola, groch, ogórki, por, boćwina, rzodkiew czarna, rzodkiewka, buraki ćwikłowe, sałata, seler, szpinak, pomidory.

    Por - ogórki, kapusta, marchew, sałata, pomidory.

    Boćwina - kapusta, marchew, rzodkiew czarna, rzodkiewka.

    Marchew - cykoria, endywia,groch, czosnek, por, boćwina, rzodkiew czarna, rzodkiewka, sałata, pomidory.

    Buraki ćwikłowe - fasola, kapusta, ogórki, czosnek, kapusta, sałata, cebula.

    Sałata - fasola, cykoria, endywia, groch, koper włoski, ogórki, czosnek, kapusta, por, marchew, rzodkiew czarna, rzodkiewka, buraki ćwikłowe, szparagi, pomidory, cebula.

    Szpinak - kapusta, rzodkiew, pomidory.

    Cebula - cykoria, endywia, ogórki, marchew, buraki ćwikłowe, sałata.

    Rozmiar: 12671 bajtów

    Przykładowy plan ułożenia grządek w warzywniku.






    Zioła na działce

    Zioła na naszej działce mogą zająć nawet kilka grządek na warzywniku lub są elementem ozdobnych rabat. A przecież z roślin tych, dzięki temu, że mają tak różny pokrój,wysokość, rozmaity kształt liści w wielu odcieniach zieleni, a nierzadko ciekawe, pstre ulistnienie (np. szałwie, tymianki, macierzanki), można tworzyć bardzo efektowne kompozycje. Pięknie wyglądają one zarówno w różnego typu pojemnikach, jak i bezpośrednio w gruncie, w ogrodzie.

    zioła
    zioła




    Zioła wieloletnie ;
    bylica estragon, estragon (Artemisia dracunculus) 50-100 cm
    bylica pospolita (Artemisia vulgaris) 50-100 cm
    cząber górski (Satureja montana) 30-50 cm
    hyzop lekarski (Hyssopus officinalis) 40-50 cm
    koper włoski, fenkuł (Foeniculum vulgare) 80-200 cm
    lawenda wąskolistna (Lavandula angustifolia) 30-60 cm
    lebiodka pospolita, oregano(Origanum vulgare) 30-50 cm
    lubczyk ogrodowy (Levisticum officinale) 100-150 cm
    melisa lekarska (Melissa officinalis) 40-60 cm
    mięta pieprzowa (Mentha x peperita) 30-60 cm
    rozmaryn lekarski (Rosmarinus officinalis) 50-90 cm
    szałwia lekarska (Salvia officinalis) 40-50 cm
    tymianek pospolity (Thymus vulgaris) 20-30 cm

    Zioła jednoroczne i dwuletnie ;
    anyż (Pimpinella anisum) 50-80 cm
    arcydzięgiel litwor (Angelica archangelica) 50-150 cm
    bazylia pospolita (Ocimum basilicum) 25-60 cm
    cząber ogrodowy (Satureja hortensis) 10-30 cm
    czosnek pospolity (Allium sativum) 20-50 cm
    kminek zwyczajny (Carum carvi) 40-70 cm
    kolendra siewna (Coriandrum sativum) 50-70 cm
    koper ogrodowy (Anethum graveolens) 70-120 cm
    majeranek ogrodowy (Origanum majorana) 25-40 cm
    pietruszka zwyczajna (Petroselinum crispum) 30-40 cm
    trybula ogrodowa (Anthriscus cerefolium) 30-60 cm

    Zestaw ziół na grządki ziołowe ;
    1. Arcydzięgiel litwor Archangelica officinalis
    2. Babka płesznik Plantago psylium
    3. Babka lancetowata Plantago lanceolata
    4. Bazylia pospolita Ocimum basilicum
    5. Czarnuszka siewna Nigella sativa
    6. Cząber ogrodowy "Saturn" Satureja hortensis "Saturn"
    7. Cząber "Montana" Satureja "Montana"
    8. Drapacz lekarski Cnicus benedictus
    9. Dziurawiec zwyczajny Hypericum perforatum
    10. Fiołek polny Viola arvensis
    11. Hyzop lekarski Hyssopus officinalis
    12. Jeżówka purpurowa Echinacea purpurea
    13. Kminek zwyczajny Carum carvi
    14. Kolendra siewna Coriandrum sativum
    15. Koper włoski Foeniculum vulgare
    16. Kozieradka pospolita Trigonella foenum graecum
    17. Kozłek lekarski Valeriana officinalis
    18. Krwawnik pospolity Achillea millefolium
    19. Lebiodka pospolita Origanum Vulgare
    20. Lubczyk lekarski Levisticum officinale
    21. Łopian większy Arctium lappa
    22. Majeranek ogrodowy Origanum Majorana
    23. Malwa czarna Althea rosea var nigra
    24. Melisa lekarska Melissa officinalis
    25. Mniszek pospolity Taraxacum officinale
    26. Mydlnica lekarska Saponaria officinalis
    27. Nagietek lekarski Calendula officinalis
    28. Naparstnica purpurowa Digitalis purpurea
    29. Ogórecznik lekarski Borago officinalis
    30. Oman wielki Inula helenium
    31. Ostropest plamisty Silybum marianum
    32. Prawoślaz lekarski Althea officinalis
    33. Rumianek pospolity Matricaria chamomilla
    34. Ruta zwyczajna Ruta graveolens
    35. Rutwica lekarska Galega officinalis
    36. Serdecznik pospolity Leonurus cardiaca
    37. Szałwia lekarska Salvia officinalis
    38. Szanta zwyczajna Marrubium vulgare
    39. Ślaz dziki Malva silvestris
    40. Tymianek pospolity Thymus Vulgaris
    41. Wiesiołek dziwny Oenothera paradoxa
    42. Karczoch zwyczajny Cynarus
    43. Pietruszka korzeniowa Petroselium Sativum
    44. Szczypiorek Alium schoenoprasum
    45. Cebula siedmiolatka Alium fustilosum
    46. Pasternak Pastinaca sativa

    Po uzyskaniu obfitych plonów, udanym zbiorze i suszeniu możemy otworzyć sklep zielarski.


    Katalog ziół do ściągnięcia w formie e-booka.


    Katalog warzyw do ściągnięcia w formie e-booka.

    Nic mi nie wychodzi !!!    Podlewaj będzie rosło.


    A teraz już na poważnie przeczytajcie z uwagą ;


    Dziko rosnące rośliny trujące dla królika ;

    bluszczyk kurdybanek, koniczyna szwedzka, konwalia majowa, lulek czarny, naparstnica, narcyz, ostrzeń pospolity, psianka słodkogórz, pszonak, szczawik zajęczy, szczyr, śnieżyczka przebiśnieg, tojad, wilokomleczowate, wyka,zawilec.

    UWAGA !!! rośliny trujące, z natury ciekawski królik rzuci się łapczywie na każdą jadalną zieleninę, zwłaszcza gdy nie należy ona do jego codziennego jadłospisu.

    Nie powinno nigdy znaleźć się na Waszej działce takich oto drzew ani krzewów ;

    bluszcz, budleja, bukszpan, cis, dereń,dziki bez hebd, jałowiec, jałowiec sawina, laurowiśnia wschodnia, ligustr, moszenki południowe, ostrokrzew paragwajski, robina biała, słodlin japoński, suchodrzew, sumak octowiec, śnieguliczka, trzmielina, wawrzynek, wilczełyko, wiciokrzew, złotokap, żarnowiec miotlasty.

    śnieguliczka                  żarnowiec miotlasty
    Śnieguliczka                              Żarnowiec miotlasty

    Rośliny trujące dla królika, a które przez przypadek mogą znaleźć się w domu lub w ogrodzie ;

    agawa,aloes, amarylis, anturium, azalia, barwinek, bieluń dziędzierzawa, bluszcz, chryzantema, ciemiernik, cis, difenbafia, figowiec, fiołek alpejski, geranium, hiacynt, hortensja, irga, jałowiec wirginijski, jemioła, kliwia, konwalia majowa, krokus, kroton, lawenda, ligustr, łubin, mahonia, męczennica, narcyz, oleander, ostrokrzew, paproć, pierwiosnek, ponętlin, przypołudnik, rafidofora, rododendron, rycynus, sansewieria, tojad, wilczomlecz, woskownica, zantedeskia, żywotnik.

    Chwasty dla nas na warzywniku utrapienie a króliczkom smakują.

    Ale chwasty!


    Mniszek lekarski

    Chwasty, utrapienie ogrodnika. Chwasty, czyli kilka taczek wyrwanego zielska. Chwasty, rośliny które wyrastają zamiast kwiatków. Nie lubimy chwastów. A może szkoda. Niektóre bardzo są nam pomocne w zdobywaniu zdrowia, czy tylko nam.

    Perz znają wszyscy. Jest bardzo popularną rośliną wyrastającą wszędzie tam, gdzie nic innego rosnąć nie chce. Wygląda jak trawa, tylko rzadsza i w gorszym, szarawym kolorze. Dzięki długim, żywotnym korzeniom (nazywamy je prawidłowo kłączami) perz jest bardzo ekspansywny i trudny do wytępienia. Ogrodnicy rozmowy o perzu zaczynają od brzydkiego słowa.

    Perz, dostarcza surowca o działaniu moczopędnym. Tak więc kłącze perzu (wraz z korzeniami i kawałkami źdźbła) jest składnikiem mieszanek moczopędnych, może też być stosowane oddzielnie w postaci np. herbatki. To bardzo dobry pomysł, bo w stanach zapalnych dróg moczowych zazwyczaj wskazane jest wypijanie dużych ilości płynów.

    Kłącze perzu zawiera takie substancje jak mannit czy sorbit. Roślinne związki osmodiuretyczne zwiększają wydalanie wody przez kanaliki nerkowe, ale nie wpływają na bilans elektrolitów (czyli magnez, sód, chlor itp.), dlatego słabo nadają się do zwalczania obrzęków czy terapii wspomagającej w nadciśnieniu. Natomiast świetnie "płuczą" nerki i pęcherz moczowy, a więc perzem wypłukujemy bakterie w zapaleniach pęcherza i piasek z nerek.

    Mlecz, czyli mniszek lekarski. Puszyste nasionka tego popularnego chwastu rozsiewa wiatr i dzieciaki! Niestety, również na naszym trawniku. Książki ogrodnicze nie podają jak hodować dmuchawce, choć trawnik kwitnących mleczy to śliczny widok (niestety, tylko przez chwilę), za to pełne są porad, jak się go pozbyć. Niestety, jest to równie trudne jak w przypadku perzu.

    Mniszek ma, podobnie jak perz i pokrzywa, działanie moczopędne. Mechanizm działania moczopędnego jest taki jak pokrzywy - działa saluretycznie i bywa dodawany do mieszanek moczopędnych. Pierwszym jednak wskazaniem do stosowania tego ziółka są choroby przewodu pokarmowego, a szczególnie wątroby. A poza tym mniszek lekarski, który działa żółciotwórczo i żółciopędnie. I tu mogą pojawiać się problemy. Jeśli niedomodze wątroby towarzyszy kamica pęcherzyka, i/lub odpływ żółci z pęcherzyka jest utrudniony, to podanie leku zwiększającego ilość żółci może nasilić dolegliwości, lub wręcz spowodować atak ostrego bólu.

    No i teraz już wiemy dlaczego króliki tak uwielbiają te chwasty, tylko skąd wiedzę, że to im pomaga i leczy. A może przeczytały tę stronę przed Wami.

    Odmiany warzyw zestaw nazw na koniec 2001 roku.

    Brokuł

    Sebastian - odmiana wczesna, przeznaczona głównie do uprawy wiosennej i jesiennej. Wiosną wiąże róże po 30 - 40 dniach, jesienią po 45 - 50 dniach od posadzenia rozsady. Tworzy duże,wypukłe róże o ciemnozielonej barwie i gładkiej, ścisłej powierzchni. Zalecana rozstawa 30 x 30 cm. Odmiana polecana do uprawy amatorskiej.

    Cezar - nowa, oryginalna odmiana przeznaczona do uprawy w polu wiosną i jesienią oraz w nie ogrzewanych tunelach foliowych. Cezar tworzy duże, zielone z fioletowym odcieniem róże, które od innych odmian brokuła różnią się zwartą budową, podobną do kalafiora, bez tendencji do przerastania liśćmi i szybkiego rozwijania się pąków kwiatowych. Jest doskonałym produktem do mrożenia. Zasługuje na szerokie rozpowszechnienie także ze względu na swoje wartości odżywcze i biologiczne, w tym właściwości antyrakowe.

    Corvet F - późna odmiana znana na całym świecie ze względu na niezawodność w plonowaniu w różnych warunkach klimatycznych. Róże z łatwością dają się dzielić podczas przygotowania do mrożenia i nie przerastają liśćmi. Odmianę tę uprawia się głównie dla zaopatrzenia rynku, lecz jest również uprawiana w ogródkach, bowiem wytwarza dobrze wyrośnięte róże boczne.

    Burak ćwikłowy

    Wodan - wspaniała, bardzo wczesna odmiana polecana do najwcześniejszych upraw polowych oraz pod osłonami. Przeznaczona przede wszystkim na bezpośrednie zaopatrzenie rynku. Mieszaniec ten jest tolerancyjny wobec wybijania w pędy kwiatostanowe co umożliwia bardzo wczesne wysiewy. Okres wegetacji bardzo krótki. Ulistnienie niezbyt bujne. Zgrubienie korzeniowe o pięknym kulistym kształcie, bardzo gładkie. Wnętrze intensywnie czerwone bez pierścieni. Plon wczesny bardzo wysoki.

    Pablo - bardzo plenna odmiana o rożnym zastosowaniu. Może być wysiana wcześnie na zbiory latem z przeznaczeniem do bezpośredniego zaopatrzenia rynku, jak również w terminie późniejszym. Korzenie bardzo wyrównane o pięknym kulistym kształcie i intensywnie ubarwionym wnętrzu, bez pierścieni.


    Zwalczanie kreta i karczownika

    Kret i karczownik ziemnowodny należą do ssaków, które w latach sprzyjających rozwojowi populacji powodują w ogrodach, szkółkach, sadach duże straty. Rozległe podziemne nory budowane przez kreta i karczownika pogarszają właściwości fizyczne gleby, gdyż umożliwiają szybki przepływ wody pod powierzchnią, a po jej ustąpieniu – nierównomierne przesychanie głębszych warstw gleby.

    W wyniku tego ziemia ulega przesuszeniu, co może spowodować usychanie młodych drzew i krzewów. Kret i karczownik ziemnowodny prowadzą głównie dzienny tryb życia i nie zapadają w sen zimowy. Krety rozmnażają się od marca do maja, karczowniki od kwietnia do października. Ciąża u obu gatunków trwa 3 tygodnie, żyją od 2 do 4 lat.

    Rozpoznawanie gatunków

    Ściany w norze kreta są nierówne, zakończenia korzeni zwisają do środka. W norze karczownika natomiast ściany nory są gładkie, wszystkie zakończenia korzeni obgryzione. Ziemię wydobywaną w czasie budowy oba gatunki wyrzucają na powierzchnię. Kretowiny kreta są kuliste, liczne, w niektórych przypadkach mogą dochodzić do 1 m wysokości, w spulchnionej glebie można znaleźć niekiedy szczątki owadów. Ziemia wyrzucana przez karczownika tworzy spłaszczone, niskie, rzadko rozmieszczone kopczyki z większymi grudkami ziemi, a często nawet z kawałkami korzeni i traw.

    Oba gatunki odmiennie reagują na rozkopywanie nory. Kret zjawia się przy uszkodzonym miejscu nieco później, niekiedy po kilku dniach. Drąży wówczas w ziemi nowy odcinek korytarza poniżej uszkodzonego miejsca lub zamyka tylko jedną odnogę nory, usypując nowe ścianki z pulchnej ziemi. Karczownik ziemnowodny zasklepia szczelnie ziemią miejsca z jednej strony odkrywki lub po obu stronach. Kret i karczownik różnią się reakcją na przeszkody sztucznie ustawione w norze. W norze kreta korzeń marchwi lub jabłko zalega przez długi czas, w końcu zostaje wypchnięte poza obręb korytarza. Karczownik szybko odnajduje przynętę i nadgryza ją lub wciąga w głąb nory.

    Zapobieganie szkodom

    Utrzymywanie czarnego ugoru w rzędach drzew oraz częste koszenie trawy w międzyrzędziach zapobiega gromadzeniu się szkodników w sadach. W międzyrzędziach sadu nie należy uprawiać warzyw lub roślin okopowych, a jesienią starannie zbierać spady owoców. Drzewa owocowe można chronić przed gryzoniami przez osłonięcie pnia siatką drucianą lub winidurową. Siatka powinna być wpuszczona w ziemię na głębokość 20 cm i sięgać do wysokości 40 - 50 cm.

    Zwalczanie szkodników

    Najdogodniejszą porą zwalczania kreta jest wiosna i lato, natomiast karczownika okres od końca września do listopada oraz wczesna wiosna. Przy słabym nasileniu szkodników można stosować pułapki. Do najprostszych pułapek zalicza się klosze, słoje, stożki blaszane lub blaszane cylindry o średnicy 13 cm i wysokości 40 cm, które należy tak wkopać w ziemię, aby otwór znalazł się na poziomie kreciego korytarza.

    Przy bardzo dużej inwazji szkodników możliwe jest ich zwalczanie metodą chemiczną – przez gazowanie nor. Metoda ta polega na stosowaniu fumigantów (w postaci tabletek, świec) z których w norach, pod wpływem działania pary wodnej, wytwarza się fosforowodór. Należy bezwzględnie stosować się do zaleceń producenta środków chemicznych, przestrzegać okresów prewencji i dopiero po tym okresie dokonywać kontroli skuteczności zabiegu i jakichkolwiek prac uprawowych. Ze względu na dużą toksyczność stosowanych środków chemicznych dla ludzi, gazowanie nor mogą przeprowadzać jedynie przeszkolone osoby dorosłe, ekipa przeprowadzająca gazowanie powinna ustawiać się w kierunku wiatru.

    Komposty, własny nawóz na warzywnik.

    Kompost to najbogatsze żródło materii organicznej w formie próchnicy. Wytwarzanie go z odpadów powstających w domu i w ogrodzie czyni go najtańszym materiałem do użyźniania gleby. Posługiwanie się nim jest bezpieczne. W przeciwieństwie do nawozów sztucznych, nie ma obawy przedawkowania czy zatrucia środowiska. Pod względem szybkości działania i przyswajalności, kompost jest lepszy od obornika. Zawartość składników pokarmowych, jest tu jednak mniejsza. Należy mieć na uwadze fakt, że kompost nie zabezpiecza w pełni wszystkich potrzeb pokarmowych rośliny.

    Organizacja kompostowania. Kompostowniki zakładamy w miejscach osłoniętych od wiatru i częściowo ocienionych. Zapewni to mniejszą utratę wilgotności kompostu. Pełne ocienienie nie jest wskazane. Może ono utrudniać odpowiednie nagrzewanie się pryzmy co spowolni przemiany kompostowanej masy. Proces kompostowania może przebiegać w pryzmach, w kompostownikach wykonanych w miejscu kompostowania,w termokompostownikach lub wreszcie w urządzeniach o zaawansowanej technologii kompostowania. W każdym przypadku, w ogrodzie, należy przewidzieć miejsce składowania materiałów przeznaczonych do kompostowania, miejsce właściwego kompostowania oraz magazyn gotowego kompostu. Każda z form kompostowania ma swoje wady i zalety.

    Zalety i wady.
    pryzma możliwość dużego przerobu kompostu niska estetyka
    kompostownik drewniany naturalny w otoczeniu, tania konstrukcja trwałość kilkuletnia
    termo - kompostownik wysoka trwałość, przyspieszony proces kompostowania wysoki koszt zakupu, razi nienaturalnością w otoczeniu

    Cechy dobrego kompostownika.
    - dobre przewietrzanie warstw
    - odprowadzanie nadmiaru wilgoci z pryzmy
    - łatwe nawilżanie materiału
    - dostępność do materiału w czasie mieszania masy kompostowanej
    - dobra izolacja, umożliwiająca aktywność bakterii kompostujących także zimą
    - estetyka, "dopasowanie" do naturalnego otoczenia.

    Zaszczepianie mikroorganizmami kompostującymi.

    Rozkład substancji organicznej następuje pod wpływem bakterii i pleśni. Nowo założona pryzma kompostowa, jeżeli do jej uformowania nie zastosowano dojrzałego kompostu, nie zawiera właściwej ilości odpowiednich mikroorganizmów. Częściowo znajdują się one w ziemi, z warstw układanych między materiałem kompostowanym. Jeżeli chcemy przyspieszyć przerób materiału, możemy zastosować gotowe preparaty kompostujące które można zakupić w sklepach ogrodniczych.

    Niektóre z nich to:
    KOMPOSTIN Warszawa
    ACTIVIT Bydgoszcz

    Możemy też nasączyć pryzmę, roztworem dojrzałego kompostu, rozprowadzonego w wodzie do której dodano wcześniej nieco nawozu azotowego. Bakterie kompostujące, do prawidłowego rozwoju potrzebują azotu, który można wprowadzać do pryzmy (o ile kompostowane materiały wykazują jego niedobór) w formie roztworu wodnego mocznika albo saletry. Zawartość w pryzmie składników o wysokim poziomie azotu (pomiot kurzy, obornik) w istotny sposób pobudza przemianę biomasy. Poza azotem, ważny jest dla bakterii poziom wilgotności masy. Zarówno niska jak i zbyt wysoka wilgotność jest zła. Z próbki materiału ściśniętego w dłoni nie powinna wypływać woda. Niezbędne jest także dobre natlenienie warstw i niska kwasowość materiału.

    Dżdżownice.

    Jeżeli pryzma kompostowa umieszczona jest bezpośrednio na ziemi, w końcowym etapie kompostowania, w naturalny sposób, do kompostu przedostają się dżdżownice. Trawiąc kompostowany materiał, przyczyniają się do przyspieszenia rozkładu. Ich koprolity są cenną substancją poprawiającą żyzność i strukturę gleby, szczególnie jeżeli wcześniej, do masy kompostowej, dodano substancje ilaste i mączki mineralne. Te pożyteczne skąposzczety możemy zanęcić do pryzmy, dodając do niej materiały bogate w cukier. Mogą to być np. wytłoki ze słodkich owoców. Czasami umieszcza się w pryzmie dżdżownice zebrane w ogrodzie. Można też zakupić w tym celu dżdżownice kalifornijskie. Należy jednak brać pod uwagę fakt, że zginą one w czasie zimy jeżeli pryzma znajdować się będzie na otwartej przestrzeni. Tego mankamentu nie mają dżdżownice rodzime które są równie przydatne jak wcześniej wymienione.

    Co możemy kompostować.


    Kompostujemy wszystkie substancje organiczne które nie zawierają składników toksycznych a w szczególności: resztki roślinne, chwasty, odpadki zwierzęce (krew, skóra) i kuchenne, wióry rogowe, popiół drzewny (wprowadza potas), sadza, torf, gnojówka, obornik, krowieniec, odchody zwierząt domowych, skorupki jaj, włosy, sierść, papier (nie zadrukowany), zmiotki, fusy, zbędna darń, osady denne z sadzawki, liście i skoszona trawa (tylko w cienkich warstwach i podwiędnięta), kora drzew, trociny, drobne lub rozdrobnione gałęzie.

    Najczęściej popełniane błędy.


    - dodawanie do pryzmy kompostowej roślin porażonych chorobami grzybowymi, bakteryjnymi i wirusowymi
    - dodawanie związków wapnia. Przyspiesza to wprawdzie rozkład substancji organicznych lecz jednocześnie usuwa azot i blokuje rozpuszczalne w wodzie fosforany
    - kompostowanie przy niedostatecznym dostępie powietrza np.: w dołach lub zbiornikach betonowych
    - układanie ściętej trawy lub liści grubymi warstwami. Materiały te, zbijając się - utrudniają dostęp powietrza co doprowadza do gnicia i uniemożliwia kompostowanie
    - dodawanie materiału niedostatecznie rozdrobnionego
    - układanie warstw materiału zbyt ciężkiego co ogranicza dostęp powietrza
    - dodawanie materiałów skażonych metalami ciężkimi, pozyskiwanych np. z okolic dróg o dużym nasileniu ruchu
    - dodawanie materiałów, wcześniej konserwowanych chemicznie.

    Stosowanie kompostu.


    Właściwie dojrzały kompost, poza brunatną barwą, wydziela przyjemny zapach, zbliżony do zapachu próchnicy leśnej. Jego cząstki nie muszą być całkowicie rozłożone. Jedynie, stosując go do kwiatów doniczkowych lub jako komponent do wysiewu nasion, doprowadzamy do pełniejszego rozkładu a następnie przesiewamy na sicie. Do tych zastosowań możemy wymieszać go z piaskiem i gliną w równych ilościach. W ogrodzie, kompost rozprowadzamy na powierzchni gleby w ilości 10 litrów kompostu na 2 m2 a następnie mieszamy go z jej górną, ok. 10cm warstwą. Podczas sadzenia drzew i krzewów, "zaprawiamy" dołki, wsypując kompost na dno. Ziemię, którą zasypujemy bryłę korzeniową, mieszamy z kompostem w stosunku 1:1.

    Trunia maj 2005 r.

    Powrót