Spławiki różnią się od siebie kształtem, wielkością oraz materiałem z którego są wykonane. Te wszystkie cechy składają się na wyporność spławika, którą należy dobrać odpowiednio do warunków panujących na łowisku oraz do rodzaju łowionych ryb.
Bardzo popularny wśród wędkarzy jest spławik typu „waggler”. Korpus wagglera w całości zanurzony jest w wodzie. Nad powierzchnią znajduje się tylko antenka sygnalizująca branie ryb. Spławik tego typu mocuje się do żyłki tylko w jednym punkcie na dole korpusu statecznika. Nad spławikiem umieszcza się stoper w takiej odległości, na jakiej głębokości chcemy łowić. Po zarzuceniu wędki haczyk z przynętą opada do czasu, aż stoper nie dotrze do spławika, który ograniczy dalsze zanurzenie się zestawu.

Spławik typu „stick” ze względu na swój smukły opływowy kształt doskonale nadaje się do połowów w szybko płynących wodach.

W wolno płynących rzekach oraz kanałach stosuje się spławiki typu „dart”. Charakteryzują się one bardzo dużą czułością i umożliwiają precyzyjne zarzucenie zestawu.

Przy łowieniu na żywą lub martwą rybkę używa się spławików o dużej wyporności. Wykonane są najczęściej z korka lub styropianu i powszechnie nazywane są przez wędkarzy „bombą”.

Kolor spławika powinien być tak dobrany, aby był dobrze widziany przez wędkarza.

Obciążenie spławika należy dobrać tak, by zapewniało właściwą czułość. Często popełnianym błędem jest zbyt małe dociążenie spławika, przez co delikatne brania nie są sygnalizowane, a zbyt duży opór odstrasza ryby.

Początkujący wędkarz przy wyborze spławików powinien polegać na doświadczeniu innych wędkarzy. Z biegiem czasu na pewno sam zdobędzie wiedzę na ten temat.


Przykładowy wygląd spławików: